این پروانه‌ها در این مشخصه با حلزون‌های دریایی شریک هستند. حلزون دریایی طعمه خود را با تزریق سموم‌ فلج کننده (از جمله این سم) صید می‌کند.

پروانه مورد مطالعه که Hebomoia glaucippe نام دارد نیز، همانند حلزون مزبور از سم مزبور بیشتر به عنوان یک وسیله دفاعی استفاده می‌کند تا یک سلاح.

به گفته دانشمندان حاضر در این مطالعه، بسیاری از شکارچیان این پروانه از قبیل پرندگان، مورچه‌ها و آخوندک‌ها از بال‌های آن امتناع می‌کنند. با این حال مارمولک‌های خانگی از این سم آزار نمی‌بینند زیرا آن‌ها کل حشره یعنی بدن و بال‌هایش را می‌خورند.

تیم اتریشی در پروژه خود پروتئین‌های موجود در بدن و بال‌های پروانه‌های H. glaucippe را که از مناطق مختلف آسیای جنوب شرقی گردآوری شده بودند، تحلیل کردند و مقادیر نسبتاً بالای سمی موسوم به glacontryphan-M را در بال‌های این حشرات شناسایی کردند.

این سم تاکنون فقط در گونه‌یی حلزون دریایی موسوم به Conus marmoreus که به حلزون مخروطی مرمر شهره است، مشاهده شده بود.

این دانشمندان در حال حاضر مشغول گردآوری نمونه‌های پروانه مزبور در مناطق دیگر هستند. آن‌ها در دیگر موجودات سمی به دنبال سرنخ‌هایی به عنوان یک دلیل تکاملی هستند که بر اساس آن یک پروانه و یک حلزون دارای سمی همسانند.

نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences انتشار یافت.